PRZEMOC RÓWIEŚNICZA WOBEC DZIECI I MŁODZIEŻY AUTYSTYCZNEJ
Znęcanie się jest jednym z poważniejszych problemów dla wszystkich uczniów dziś. Młodzi ludzie autystyczni są znacznie bardziej narażeni na zastraszanie – statystyki wskazują, że jest to nawet 94% wszystkich dzieci z ASD. Niektóre badania pokazują, że prawie połowa uczniów z autyzmem jest regularnym celem ataków znęcania się fizycznego, werbalnego lub relacyjnego w szkole (odrzucenie i izolacja przez rówieśników), także w sieci. Istnieją wyraźne dowody na to, że znęcanie się wśród młodych ludzi z autyzmem jest zjawiskiem powszechnym i ma niszczycielskie konsekwencje dla sfery psychicznej i emocjonalnej, dobrego samopoczucia i potencjału uczenia się uczniów. Znęcanie się sprawia, że dzieci i młodzież w spektrum autyzmu czują się samotni, izolowani, mają niską samoocenę i zły stan zdrowia psychicznego. To doprowadziło do ich utraty poczucie własnej wartości, braku poczucia bezpieczeństwa. Ci młodzi ludzie nie chcą chodzić do szkoły i nie ufają nauczycielom. Dodatkowo badania wskazują, iż w 99% nasilającej się przemocy w szkole winę ponoszą dorośli, w tym nauczyciele, którzy lekceważą problem (niby przypadkowe popychanie, zrzucanie rzeczy z ławki, niezapraszanie do wspólnej zabawy, gry czy dyskusji), nie mają wiedzy jak radzić sobie z przemocą między dziećmi. Badania wykazały ogromny wzrost liczby wykluczeń szkolnych dla uczniów autystycznych w ciągu ostatnich 5 lat (dwukrotnie większe ryzyko wykluczenia u dzieci z ASD niż u ich rówieśników neurotypowych).
Ja dziś dostrzegam konsekwencje prześladowania i znęcania się u moich nastoletnich pacjentów – przyjaciół z ASD. Cała masa tych młodych ludzi mierzy się z traumą i zespołem stresu pourazowego, będących wynikiem zaniedbań w szkołach podstawowych głównie. Tak wiele edukacji nam jeszcze potrzeba, ale zacząć należy od chęci jej zgłębiania.
Warto przeczytać:
