PERSPEKTYWA DZIECKA Z ZESPOŁEM ASPERGERA

My rodzice, nauczyciele i terapeuci nieustannie wychodzimy z założenia, że „wiemy najlepiej”, „wiem co potrzebuje w danej chwili dziecko” itp. Taka postawa niestety względem dzieci z zaburzeniami neurorozwojowymi jest absolutną porażką rozwojową.

Naszym zadaniem jest uczyć dziecko z ASD dokonywania wyboru, podejmowania decyzji, a tym samym ponoszenia konsekwencji. Dajmy wybór w kwestiach, od których nie zależy życie np. pokazując dwie koszulki pozwólmy wybrać dziecku – tę z dinozaurem, albo tę z misiem. Nie szykujmy gotowego zestawu garderoby, bo to odbieranie wyboru i decydowania.

Zamiast skupiać się na sobie i na tym jacy to my dorośli jesteśmy mądrzy, doświadczeni, skoncentrujmy się na komunikatach, które wysyła, kieruje do nas dziecka z ASD. Ono dokładnie wie co chce, a my nie zawsze chcemy to zrozumieć, narzucając swoją wolę.

Obserwuj, myśl i reaguj, a nie ograniczaj.