ELASTYCZNOŚĆ KONTRA RUTYNA W SPEKTRUM AUTYZMU
Wiele dzieci, nastolatków i osób dorosłych w spektrum autyzmu ma sztywne sposoby działania, myślenia i postrzegania. Wpływa to na ich zdolność do rozwiązywania problemów. Oznacza to również, że często trudno im poradzić sobie ze zmianami i nieprzewidywalnością, co prowadzi do dążenie do rutyny i identyczności. Każda zmiana może być ogromnym źródłem niepokoju dla nich i wiązać się z różnymi zachowaniami nieakceptowanymi społecznie.
Brak elastycznego myślenia wpływa również na interakcje społeczne, ponieważ niektóre osoby z ASD nie są w stanie zrozumieć rzeczy z innego punktu widzenia ani zrozumieć uczuć innych. Innymi słowy, mogą nie być w stanie postawić się „w czyjejś sytuacji”, czy „wejść w czyjeś buty” co sprawia, że świat społeczny jest zagmatwany, nieprzewidywalny a czasem przytłaczający.
Dzieciom, nastolatkom w spektrum autyzmu może być trudno nauczyć się elastyczności poprzez zwykłe obserwowanie i uczenie się, jak dzieje się to w populacji neurotypowej. Dlatego należy ich wyraźnie uczyć idei elastycznego myślenia. Jednocześnie należy akceptować rutynę (mieszczącą się w „złotym środku”, a nie ekstremie), by dać im poczucie bezpieczeństwa. Wykorzystując ich rutyny i wprowadzając niewielkie zmiany (stopniowo przy użyciu harmonogramów dnia, aktywności, to jedna ze strategii), można uczyć elastyczności.
