NASTOLATEK W SPEKTRUM AUTYZMU

Aspekt interakcji społecznej w kontekście diagnozy ASD wśród nastolatków.

Przemierzanie wyzwań dnia codziennego w okresie dojrzewania jest nie lada wyzwaniem dla przeciętnego nastolatka. Spektrum autyzmu może jeszcze bardziej skomplikować sytuację i ukazać radykalnie inny obraz osoby. Okres dojrzewania może też być etapem zwrotnym w życiu osoby i jej najbliższego otoczenia, bo często właśnie wtedy rodzina otwiera oczy i zaczyna rozumieć, iż ten młody człowiek jest w spektrum autyzmu.

Ostatnimi czasy zalewają mnie maile i wiadomości od Was. Mnóstwo rodziców właśnie nastolatków do mnie pisze z zapytaniem – Co z moim dzieckiem jest nie tak? Dlaczego tak skrajnie inaczej się zachowuje? Dlaczego nie możemy się z nim/ nią dogadać? Co rozbić? Jak reagować?

W 80% okazuje się, że ci młodzi ludzie są w spektrum autyzmu, ale do tej pory nie posiadali diagnozy, bo nikt nie zauważył, albo nie chciał zauważyć neuroróżnorodności.

Brak i późna diagnoza, to odwlekanie w czasie narastających problemów, wyzwań izolacji, zagubienia i nierozumienia własnej tożsamości. Spektrum autyzmu to zaburzenie neurorozwojowe, czyli takie które trwa całe życie. Rodzicom, którym się wydawało, że jakoś to będzie, że wyrośnie, nagle otwierają się oczy, a tak naprawdę rozkładają ręce z bezsilności. Wielu dorosłych – nauczycieli, lekarzy również zlekceważyło tego młodego człowieka, pozbawiając go wsparcia. Takie postawy zaowocowały w okresie dojrzewania.